Douglas Bargain Band (US) Blues Café Century Zelzate (19-01-2020) reporter: Steven Kauffmann & photo credits: Anja Cleemput info club: Café Century info band: Douglas Bargain © Rootsville 2020

Wie Kanaalblues zegt, zegt nog altijd Ivan Bonne, en dat is in de Century op de grote markt van Zelzate bij Freddy Plasschaert, en dan zitten we voor de beste wensen ook in van de beste bluescontexten om het nieuwe (blues)jaar in te zegenen met ene Douglas Bargain Band.

Die (zanger Pancrase Vandelanoite) gaat een beetje hees van start met het op een Stonesriffje geënte “I believe I’m in love with you”, geleend van Bonny Raitt. Er is meteen een glansrol weggelegd voor klasbak Myke Rock in “I’m tore down” en met “Sweet Home Chicago” zitten we meteen aan de goeie kanaalpils. Een mooi lange intro luidt “The Thrill is gone” in (waarbij hij zich even verontschuldigde, de zanger, voor de winter en de keelsgewijze effecten hiervan). Albert Collins zijn “Got mind in travel” klonk patina keelsgewijs dan weer wel lekker met al dat steenkolengruis op de stembanden. “Shake your moneymaker” klonk het fris en Myke Rock stond al te zweten als een paard, beweeglijk als ie altijd is op een podium. Ondanks het soms wat kortademige schuurpapier van Pancrase stond het als een huis en swingde het – ahum - als een tiet. “All your loving”, “Black Cat Bone”, met exquise basinterventies van Mister Rock, die ook vocaal “Little Wing” alle eer aandeed. Er werd zeker gedegen gemusiceerd en het doorslagje van the band of gypsies was zeker geen grap maar bijwijlen terecht qua referentie naar de lokale sfeer en temperatuur in deze Century onder auspiciën van Dhr Bonne, al zo lang. Genieten toch wel.

Pancrase schraapte de laatste bacteriën bijeen en zette nog een waardige Peter Green neer in “Need your love so bad”. Pauze voor nieuwsjaarwens onder vrienden, bekenden en (ouwe) kennissen, op dit soort plekken is er altijd sfeer en warm onderling respect. Tweiden term. Men past een mouw aan het griepje en naast de soulstem van Mycke Rock mag ook de drummer stemsgewijs ten berde komen tijdens deze smaakvol uitgevoerde jukebox. “Mustang Sally” geeft er als vanouds een lap op en na “Route 66” en een fluks “Jonnny B Good” waarin Douglas de gitaar zeer vitaal hanteert. Van Bad Company gaat het dan naar the Free en over naar Johnny Nash waarin de drummer een zeer mooi “I can see clearly now” neerpoot met zijn dito stem, Lee Towers zou content zijn als ie daar met een schuimende pils zou gestaan hebben aan den tuug. Ondertussen heeft de zanger de beessies in de keel weer wat bedwongen en perst hij er een gedegen “Hey Joe uit”. Lynnerd Skynnerd, Ike and Tina, passeren en “Main Street” van Bob Seger is met die hese parlando zowat het hoogtepunt van de hele avond. “To love somebody” van Nina Simone gaat over in de boogie “Shakesboro Blues” (Allman Bros) en het dansen wordt ingezet. Dan is het tijd voor medley Gloria/Satisfaction/Born to be wild : fiesta in Zelzate City, je kon het op het terras nog horen ;-)

De match is eigenlijk al gewonnen en “Unchain My Heart” dient de heerlijke hesigheid van Douglas “Vandelanoite” Bargain die nog een mooie Peter Green uit de snaren tovert met rustpunt en hoogvlieger “Black Magic Woman”. “Some kind of wonderfull”, indeed, én the Blues is allright (moet het nog gezegd … ?) ! Instrumental “Blues De Luxe” om op krachten te komen en een lap Muddy “Long Distance Call Blues” Waters om de keel wat te smeren. Dan doet ook Jean-Marc Laloyaux, local hero mee met mooi stemgeluid en gitaarwerk . En kwam daar nog een van de dansende dames “Stand by Me” meekwelen, ambiance tot en met. Cocaine/Dust My Broom sluiten het nieuwsjaarsfeestje af. Bis is Knocking on Heavens door en welja Douglas Bargain was a more than fair deal. Sloppel en goede gezondheid !